Het ééns zo machtige Khmer Empire!
Blijf op de hoogte en volg Erikensharon
03 Augustus 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Met een rustige pas lopen we in een parkachtig landschap vlak buiten Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. We volgen een route van zandpaden in stilte. Om ons heen lopen vele toeristen uit talrijke landen tevens in stilte, ieder met een hoofdtelefoon op.
Kijkend naar de gele zandpaden zien we stukken kleren en witte takken uit de grond steken.. Tot onze schrik beseffen we dat het geen takken zijn, maar beenderen.
De tweede dag in Phnom Penh bevinden we ons op 1 van de plekken waar 35 jaar geleden gruwelijke gebeurtenissen zich hebben plaatsgevonden. 'The Killing Fields' liggen ongeveer 15 km buiten het centrum van Phnom Penh en is de plek, waar in de periode van het Khmer Rouge regime, duizenden mensen op brute wijze zijn vermoord.
Door middel van een audio tour werd ons de hele geschiedenis van het communistishe Khmer Rouge regime verteld. De tour eindigde bij een stupa (gedenktoren), zeker 15 meter hoog, volledig gevuld met schedels van onschuldig vermoorde mensen. In Cambodja heeft tussen '75-'79 een verschrikkelijke genocide plaatsgevonden, waarbij 1,7 miljoen (kwart van de bevolking) zijn dood heeft gevonden door moord of honger. De geschiedenis heeft veel indruk op ons gemaakt.
Op woensdag 3 augustus vertrokken we uit Don Det richting de Cambodjaanse grens, om vervolgens met de bus door te rijden tot aan Phnom Penh. Deze reis duurde ongeveer 15 uur, waarbij we 2,5 uur bij de grens hebben gewacht op de volgende bus en ergens in Cambodja 1 uur vertraging hadden door een defecte motor. Gewoon de koppeling in de goeie versnelling tikken met een hamer. Topoplossing!
Rond 23.00 uur kwamen we uiteindelijk aan in Phnom Penh. Daar snel met een tuk tuk naar een guesthouse gereden dicht bij de rivier and the Royal Palace.
De eerste dag in Phnom Penh hebben we The National Musuem bekeken. Een gebouw gevuld met ornamenten en stukken beschreven of geillustreerde stenen uit Ankor Wat.
Bij een café hebben we nog een boek gekocht over The Killing Fields van een paar jongetjes. De prijs 3 of 3,5$ moest beslist worden met Rock, Paper, Scissors. Originele onderhandeling! Grappig is dat je hier betaald in een combinatie van Amerikaanse dollars en Cambodiaanse Riel. De Riel briefjes vormen het Amerikaanse muntgeld.
Het verbaast ons wel hoeveel bedelaars er op de straten te vinden zijn. Het verschil tussen rijk en arm is hier duidelijk zichtbaar en lijkt veel groter dan in de andere Aziatische landen die we bezocht hebben.
Een groot contrast is te zien op de boulevard van Phnom Penh welke s'avonds vol zit met armen en de rand vol geparkeerd staat met de dikste Hummers en Lexus waar Cambodiaanse barbie poppetjes uit drentelen naar de hipste bars aan de boulevard.
Cru is het feit dat de Khmer Rouge in '75 aan de macht is gekomen doordat er een te groot verschil was tussen de armen op het platteland en de rijken in de stad. Ik vraag me af of die situatie in 35 jaar veranderd is, of is het wachten op de volgende revolutie?
Aan het eind van de middag werden we in een straat nageroepen. Het bleken Joshua en Kenna te zijn! De Canadees en Japanse van Luang Prabang. Na samen wat gedronken en gegeten te hebben besloten we de volgende dag samen een city tour te doen die we bij ons hotel konden regelen.
De volgende dag startte de city tour met het bezoek aan The Killing Fields. Om daar te komen moesten we wel een lange drukke weg met ons busje afleggen. De weg zat helemaal verstopt met zware vrachtwagens en busjes. Elk overig gaatje werd opgevuld met scooters waar 3 of 4 mensen op zaten. Dit alles gehuld en verblind door een gele wolk van opwaaiend stof.
Toch was het voor onze chauffeur geen probleem om een route te vinden in deze hectiek. De oplossing is simpelweg spookrijden! Je haalt gewoon alles in totdat er een tegenligger komt. Dan parkeer je het busje simpelweg aan de linkerkant van de weg en wacht tot je weer verder kan. Als dat niet mogelijk is dan druk je het busje weer in de rechter rijstrook. Het enige probleem dan is dat niemand je ertussen laat (logisch).
Dus na een spannende rit, een paar hartverzakkingen en longen vol met stof, kwamen we aan bij The Killing Fields.
De rest van de dag hebben we een markt bezocht, een hoog gelegen tempel in het centrum bezocht en de beruchte S21 gevangenis bekeken.
Deze gevangenis werd tijdens het Khmer regime gebruikt om (onschuldige) gevangenen te laten bekennen voor hun verraad door middel van marteling, vrijwel zeker opgevolgd door executie.
Zeker 20.000 mensen hebben er in die 4 jaar gezeten. In het complex zijn alle cellen te bekijken en zo gelaten als aangetroffen in '79. Alleen de doden die in de cellen lagen zijn verwijderd en begraven.
Ook zijn alle fotos van de gevangenen in grote lijsten te zien. Vele ervan betreffen jonge kinderen en vrouwen. Een verschrikkelijk aanzicht.
De ideologie van de Khmer Rouge met leider Pol Pot was het creeren van een boeren maatschappij. Iedereen moest in dorpen leven op het platteland en ieder zou volgens het communistisch principe gelijk zijn. Iedereen die niet 100% Cambodiaans was of een opleiding had gehad, was corrupt en beinvloed door het Westen. Zelfs het dragen van een bril kon al tot de dood leiden. Een verschrikkelijk regime..
Die avond hebben we nog de film over 'The Killing Fields' bekeken. Een aanrader om te zien.
Aan het eind van de dag hebben we weer afscheid genomen van Joshua en Kenna die over 2 maanden samen in Australië gaan wonen en werken.
De laatste dag in Phnom Penh hebben we the Royal Palace bekeken met de silveren Pagode. Een tempel waar de vloer uit volledig zilveren tegels bestaat. Alleen was dit maar op een 1 m2 te zien, omdat de rest was bedekt met tapijten. ..
De rest van de dag hebben we lekker gerelaxed in een café aan de boulevard.
De volgende ochtend zijn we naar Sihanoukville vertrokken, de badplaats van Cambodja om even lekker te relaxen en aan het strand te liggen :) En dat hebben we dan ook gedaan! Na eerst een leuk guesthouse te hebben gevonden, zijn vervolgens naar het strand gegaan en de komende zes dagen daarop ook om heerlijk weer bij te komen van de hectische steden. Het strand was prachtig beige/wit (hagelwit zou natuurlijk weer overdreven zijn) met een azuurblauwe zee en men ligt hier natuurlijk niet op het zand zelf, maar overal staan strandbedjes voor je klaar op voorwaarde dat je wel bijvoorbeeld een ijskoude fruit-shake besteld.. Vervelend
Een keerzijde was echter wel dat men ook hier niet met afval om kan gaan, wat je dus terug vindt in de zee en op stukken strand wat niemand beheert.. Als je dan denkt een mega kwal te zien in zee, blijkt het gewoon weer een plastic zak te zijn... Kwallen kom je trouwens ook heel veel tegen op het strand in de vorm van oudere mannen altijd in gezelschap van mooie jonge lokale meiden, vaak twee meisjes per man.
Verder word je niet met rust gelaten door de bedelaars die allemaal wel een arm of been missen en die je dan telkens weer probeert af te wimpelen met een schuldgevoel omdat je zelf dan prinselijk in de schaduw aan een fruitshakeje zit. Naast de armbandjes verkopers heb je dan ook nog de schoonheidspecialistes > 'massage miss?' no thank you.. 'manicure miss?' no thank you 'pedicure miss, you could use new nailpolish..!' no thank you 'new colour!' no thank you, I like my pink colour.. Vervolgens gaan ze dan aan je benen voelen 'oh very soft, and your arm pits?' met een ruk trekt ze dan je arm omhoog om je daar ook even te checken om vervolgens een beschamende 'Oeh..' uit te kramen om een paar kleine stoppeltjes. Na een volgende no thank you, begint ze toch maar voor te doen hoe ze dan onthaart met touwtjes op de haartjes van mijn bovenbenen om dan vervolgens na de laatste NO THANK YOU eindelijk op te staan en te vragen 'later miss?!' Dit was dan mijn eerste kennismaking, dus later word je wel standvastiger, maar zo komen er dus ongeveer 20 per dag langs.. de 'No thank you' zit er nu dus wel ingebakken!
Des avonds worden alle ligbedjes ingeruild voor bamboe loungestoelen en biedt de aaneenschakeling van ongeveer 15 strandtentjes allemaal hetzelfde aan: 3$ BBQ. Want zo gaat dat hier, ze houden van klusteren en dan allemaal precies hetzelfde aanbieden! Dus gingen we voor de BBQ bij kaarslicht, onder de sterrenhemel op een strand verlicht door allemaal lampjes onder het genot van 0,5$ draft beers en 2$ cocktails > toch niet zo heel vervelend en heel romantsch.
We hebben ook nog een dag fietsjes gehuurd om naar Otres Beach te gaan, wat een meer afgelegen strand was en nog mooier moest zijn. Onderweg reden we langs heel veel resorts die allemaal in aanbouw waren of die juist half vervallen en verlaten waren, de vastgoed ontwikkeling neemt hier de vrije loop. Enorme lappen grond met hier en daar een betonpaal van 20 jaar terug zijn geheel omheind met een groot hek en kom je overal tegen. We zijn benieuwd en een beetje bang hoe het hier over 10 jaar eruit ziet. Otres beach was prachtig met nog witter en fijner zand en golven om U tegen te zeggen, dus hier heerlijk gechilled, gezwommen, gegeten en in de zon gelegen om vervolgens weer het ritje terug te maken.
Eenmaal weer bij ons guesthouse waren we al verhuisd naar een andere kamer met airco die meer rustig was, omdat de vorige kamer te heet was en er teveel lawaai van de strandbars tot diep in de nacht nog te horen was, bovendien was er een apatische duif helemaal op hol geslagen bovenop ons dunne plafond.. Echt te heftig.. ;) we zijn hier voor onze rust!
Maar toen er geen rustige airco-kamer meer beschikbaar was, besloten we naar het tegenoverliggende resort te verhuizen. Deze kamer beschikte tenminste ook over een bad en een regendouche en had een grote glazen wand als scheidingsmuur tussen badkamer en slaapkamer, zodat we eindelijk weer eens tv vanuit ons bad konden kijken > zoals het heurt. En als een bonus chocolaadje in je Ben&Jerry ijs beschikte het resort over een prive zwembad! Niet heel budget, maar daar hebben we hard voor gewerkt zullen we dan maar zeggen :)
Kijkend naar de gele zandpaden zien we stukken kleren en witte takken uit de grond steken.. Tot onze schrik beseffen we dat het geen takken zijn, maar beenderen.
De tweede dag in Phnom Penh bevinden we ons op 1 van de plekken waar 35 jaar geleden gruwelijke gebeurtenissen zich hebben plaatsgevonden. 'The Killing Fields' liggen ongeveer 15 km buiten het centrum van Phnom Penh en is de plek, waar in de periode van het Khmer Rouge regime, duizenden mensen op brute wijze zijn vermoord.
Door middel van een audio tour werd ons de hele geschiedenis van het communistishe Khmer Rouge regime verteld. De tour eindigde bij een stupa (gedenktoren), zeker 15 meter hoog, volledig gevuld met schedels van onschuldig vermoorde mensen. In Cambodja heeft tussen '75-'79 een verschrikkelijke genocide plaatsgevonden, waarbij 1,7 miljoen (kwart van de bevolking) zijn dood heeft gevonden door moord of honger. De geschiedenis heeft veel indruk op ons gemaakt.
Op woensdag 3 augustus vertrokken we uit Don Det richting de Cambodjaanse grens, om vervolgens met de bus door te rijden tot aan Phnom Penh. Deze reis duurde ongeveer 15 uur, waarbij we 2,5 uur bij de grens hebben gewacht op de volgende bus en ergens in Cambodja 1 uur vertraging hadden door een defecte motor. Gewoon de koppeling in de goeie versnelling tikken met een hamer. Topoplossing!
Rond 23.00 uur kwamen we uiteindelijk aan in Phnom Penh. Daar snel met een tuk tuk naar een guesthouse gereden dicht bij de rivier and the Royal Palace.
De eerste dag in Phnom Penh hebben we The National Musuem bekeken. Een gebouw gevuld met ornamenten en stukken beschreven of geillustreerde stenen uit Ankor Wat.
Bij een café hebben we nog een boek gekocht over The Killing Fields van een paar jongetjes. De prijs 3 of 3,5$ moest beslist worden met Rock, Paper, Scissors. Originele onderhandeling! Grappig is dat je hier betaald in een combinatie van Amerikaanse dollars en Cambodiaanse Riel. De Riel briefjes vormen het Amerikaanse muntgeld.
Het verbaast ons wel hoeveel bedelaars er op de straten te vinden zijn. Het verschil tussen rijk en arm is hier duidelijk zichtbaar en lijkt veel groter dan in de andere Aziatische landen die we bezocht hebben.
Een groot contrast is te zien op de boulevard van Phnom Penh welke s'avonds vol zit met armen en de rand vol geparkeerd staat met de dikste Hummers en Lexus waar Cambodiaanse barbie poppetjes uit drentelen naar de hipste bars aan de boulevard.
Cru is het feit dat de Khmer Rouge in '75 aan de macht is gekomen doordat er een te groot verschil was tussen de armen op het platteland en de rijken in de stad. Ik vraag me af of die situatie in 35 jaar veranderd is, of is het wachten op de volgende revolutie?
Aan het eind van de middag werden we in een straat nageroepen. Het bleken Joshua en Kenna te zijn! De Canadees en Japanse van Luang Prabang. Na samen wat gedronken en gegeten te hebben besloten we de volgende dag samen een city tour te doen die we bij ons hotel konden regelen.
De volgende dag startte de city tour met het bezoek aan The Killing Fields. Om daar te komen moesten we wel een lange drukke weg met ons busje afleggen. De weg zat helemaal verstopt met zware vrachtwagens en busjes. Elk overig gaatje werd opgevuld met scooters waar 3 of 4 mensen op zaten. Dit alles gehuld en verblind door een gele wolk van opwaaiend stof.
Toch was het voor onze chauffeur geen probleem om een route te vinden in deze hectiek. De oplossing is simpelweg spookrijden! Je haalt gewoon alles in totdat er een tegenligger komt. Dan parkeer je het busje simpelweg aan de linkerkant van de weg en wacht tot je weer verder kan. Als dat niet mogelijk is dan druk je het busje weer in de rechter rijstrook. Het enige probleem dan is dat niemand je ertussen laat (logisch).
Dus na een spannende rit, een paar hartverzakkingen en longen vol met stof, kwamen we aan bij The Killing Fields.
De rest van de dag hebben we een markt bezocht, een hoog gelegen tempel in het centrum bezocht en de beruchte S21 gevangenis bekeken.
Deze gevangenis werd tijdens het Khmer regime gebruikt om (onschuldige) gevangenen te laten bekennen voor hun verraad door middel van marteling, vrijwel zeker opgevolgd door executie.
Zeker 20.000 mensen hebben er in die 4 jaar gezeten. In het complex zijn alle cellen te bekijken en zo gelaten als aangetroffen in '79. Alleen de doden die in de cellen lagen zijn verwijderd en begraven.
Ook zijn alle fotos van de gevangenen in grote lijsten te zien. Vele ervan betreffen jonge kinderen en vrouwen. Een verschrikkelijk aanzicht.
De ideologie van de Khmer Rouge met leider Pol Pot was het creeren van een boeren maatschappij. Iedereen moest in dorpen leven op het platteland en ieder zou volgens het communistisch principe gelijk zijn. Iedereen die niet 100% Cambodiaans was of een opleiding had gehad, was corrupt en beinvloed door het Westen. Zelfs het dragen van een bril kon al tot de dood leiden. Een verschrikkelijk regime..
Die avond hebben we nog de film over 'The Killing Fields' bekeken. Een aanrader om te zien.
Aan het eind van de dag hebben we weer afscheid genomen van Joshua en Kenna die over 2 maanden samen in Australië gaan wonen en werken.
De laatste dag in Phnom Penh hebben we the Royal Palace bekeken met de silveren Pagode. Een tempel waar de vloer uit volledig zilveren tegels bestaat. Alleen was dit maar op een 1 m2 te zien, omdat de rest was bedekt met tapijten. ..
De rest van de dag hebben we lekker gerelaxed in een café aan de boulevard.
De volgende ochtend zijn we naar Sihanoukville vertrokken, de badplaats van Cambodja om even lekker te relaxen en aan het strand te liggen :) En dat hebben we dan ook gedaan! Na eerst een leuk guesthouse te hebben gevonden, zijn vervolgens naar het strand gegaan en de komende zes dagen daarop ook om heerlijk weer bij te komen van de hectische steden. Het strand was prachtig beige/wit (hagelwit zou natuurlijk weer overdreven zijn) met een azuurblauwe zee en men ligt hier natuurlijk niet op het zand zelf, maar overal staan strandbedjes voor je klaar op voorwaarde dat je wel bijvoorbeeld een ijskoude fruit-shake besteld.. Vervelend
Een keerzijde was echter wel dat men ook hier niet met afval om kan gaan, wat je dus terug vindt in de zee en op stukken strand wat niemand beheert.. Als je dan denkt een mega kwal te zien in zee, blijkt het gewoon weer een plastic zak te zijn... Kwallen kom je trouwens ook heel veel tegen op het strand in de vorm van oudere mannen altijd in gezelschap van mooie jonge lokale meiden, vaak twee meisjes per man.
Verder word je niet met rust gelaten door de bedelaars die allemaal wel een arm of been missen en die je dan telkens weer probeert af te wimpelen met een schuldgevoel omdat je zelf dan prinselijk in de schaduw aan een fruitshakeje zit. Naast de armbandjes verkopers heb je dan ook nog de schoonheidspecialistes > 'massage miss?' no thank you.. 'manicure miss?' no thank you 'pedicure miss, you could use new nailpolish..!' no thank you 'new colour!' no thank you, I like my pink colour.. Vervolgens gaan ze dan aan je benen voelen 'oh very soft, and your arm pits?' met een ruk trekt ze dan je arm omhoog om je daar ook even te checken om vervolgens een beschamende 'Oeh..' uit te kramen om een paar kleine stoppeltjes. Na een volgende no thank you, begint ze toch maar voor te doen hoe ze dan onthaart met touwtjes op de haartjes van mijn bovenbenen om dan vervolgens na de laatste NO THANK YOU eindelijk op te staan en te vragen 'later miss?!' Dit was dan mijn eerste kennismaking, dus later word je wel standvastiger, maar zo komen er dus ongeveer 20 per dag langs.. de 'No thank you' zit er nu dus wel ingebakken!
Des avonds worden alle ligbedjes ingeruild voor bamboe loungestoelen en biedt de aaneenschakeling van ongeveer 15 strandtentjes allemaal hetzelfde aan: 3$ BBQ. Want zo gaat dat hier, ze houden van klusteren en dan allemaal precies hetzelfde aanbieden! Dus gingen we voor de BBQ bij kaarslicht, onder de sterrenhemel op een strand verlicht door allemaal lampjes onder het genot van 0,5$ draft beers en 2$ cocktails > toch niet zo heel vervelend en heel romantsch.
We hebben ook nog een dag fietsjes gehuurd om naar Otres Beach te gaan, wat een meer afgelegen strand was en nog mooier moest zijn. Onderweg reden we langs heel veel resorts die allemaal in aanbouw waren of die juist half vervallen en verlaten waren, de vastgoed ontwikkeling neemt hier de vrije loop. Enorme lappen grond met hier en daar een betonpaal van 20 jaar terug zijn geheel omheind met een groot hek en kom je overal tegen. We zijn benieuwd en een beetje bang hoe het hier over 10 jaar eruit ziet. Otres beach was prachtig met nog witter en fijner zand en golven om U tegen te zeggen, dus hier heerlijk gechilled, gezwommen, gegeten en in de zon gelegen om vervolgens weer het ritje terug te maken.
Eenmaal weer bij ons guesthouse waren we al verhuisd naar een andere kamer met airco die meer rustig was, omdat de vorige kamer te heet was en er teveel lawaai van de strandbars tot diep in de nacht nog te horen was, bovendien was er een apatische duif helemaal op hol geslagen bovenop ons dunne plafond.. Echt te heftig.. ;) we zijn hier voor onze rust!
Maar toen er geen rustige airco-kamer meer beschikbaar was, besloten we naar het tegenoverliggende resort te verhuizen. Deze kamer beschikte tenminste ook over een bad en een regendouche en had een grote glazen wand als scheidingsmuur tussen badkamer en slaapkamer, zodat we eindelijk weer eens tv vanuit ons bad konden kijken > zoals het heurt. En als een bonus chocolaadje in je Ben&Jerry ijs beschikte het resort over een prive zwembad! Niet heel budget, maar daar hebben we hard voor gewerkt zullen we dan maar zeggen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
