Diep in de zee..

Zwevend in een blauwe onderwater wereld wordt mijn zicht naar de kleurrijke vissen om mij heen vertroebeld door honderden kleine luchtbelletjes die voor mijn masker hun weg naar het wateroppervlak zoeken. Om erachter te komen waar ze vandaan komen kijk ik onder mij en zie Sharon onder mij door zwemmen, in een volledige duikuitrusting en met een glimlach op haar gezicht! :-)

Op de 21ste van augustus waren we aangekomen op het tropische eiland Koh Tao, aan de oostkust van zuid Thailand, dat bekend staat om zijn mooie koraalriffen en witte zandstranden. Een perfect eiland om voor het eerst te leren duiken vanwege de ondiepe wateren rond het eiland. En dat gingen we dus ook doen! Doel: in 3 dagen de PADI Open Water behalen!

Bij Impian Divers hadden we van tevoren onze duikcursus geboekt. Een duikschool waar je de cursus ook in het Nederlands kan volgen, lekker makkelijk dus ;-)
Elke dag bestond uit een ochtend theorie instructies met 'boeiende' filmpjes en handige toelichtingen van de duikinstructeurs. In de middagen werd de theorie in de praktijk getoetst, waarbij we telkens andere oefeningen onder water moesten uitvoeren. Daarnaast leerden we natuurlijk ook hoe je met je duikuitrusting om moet gaan en hoe het in elkaar te zetten. 

Wat erg leuk was is dat alle duikoefeningen in het open water werden uitgevoerd (i.p.v. het zwembad) waardoor je al snel in direct contact kwam met de meest kleurrijke vissoorten! :-)
De eerste dag waren de oefeningen vrij eenvoudig zoals dalen en opstijgen, stukjes duiken, etc.
De tweede en derde dag werden de oefeningen wat pittiger zoals het vol laten lopen en afzetten van je masker onder water en vervolgens een stuk zwemmen. Of ervaren hoe het is om geen lucht meer te hebben onder water. Zo word je voorbereid op alle mogelijke problemen die zich tijdens het duiken voor kunnen doen.

Maar wat een fantastische kleurrijke vissoorten zijn we tegen gekomen! De angel fish, scorpion fish, sweetlips, rays, sergeant majorfish, eels, watersnake, etc.!
Ook de geduchte triggerfish die je door middel van een handsignaal (als een trekker van een pistool) aanduidt. Een mooie kleurrijke vis met schubben die vooral bestaan uit groene, gele en rode kleuren en hij staart je aan met zijn witte ogen. Als hij agressief wordt, dan staat zijn vinnetje omhoog en dan moet je ver uit zijn buurt blijven om te voorkomen dat hij je te lijf gaat met zijn scherpe tanden!
De laatste dag hebben we zelfs een schildpad gezien die rustig aan het koraal aan het knagen was. Erg mooi om te zien.

Na de derde dag (24ste) mochten we met trots ons certificaat in ontvangst nemen, waarbij we met 0 fouten ons theorie examen hadden afgesloten!

De laatste twee volle dagen in Ko Tao hebben we besteed aan het chillen op verschillende strandjes en snorkelen in de helderblauwe zee.
Om op het mooiste snorkelstrandje te komen (shark bay), moesten we naar de andere kant van het eiland. Dat betekende een flinke heuvel over. Nu hadden we bij aankomst op de eerste dag een scooter gehuurd om het eiland te verkennen, maar hadden deze aan het eind van de dag weer ingeleverd vanwege het grote risico een klein krasje op je scooter te krijgen. Een klein krasje betekent een 'exorbitant' hoge rekening om de opgelopen schade te vergoeden.
Deze 'opgelopen krasjes' werden natuurlijk niet door jezelf gemaakt..

Dus de laatste dagen hebben we het eiland lopend verkend (terwijl de locals ons verbaasd aankeken), waarbij we ook nog een erg mooi uitzichtspunt konden meepakken! Een prachtig uitzicht over het groene eiland, de blauwe zee, aangrenzende eilandjes en de afvalverbranding. Eén van de grootste problemen waar een eiland mee te kampen heeft is de verwerking van al het afval (wat grotendeels wordt veroorzaakt door het toerisme). Hoe wordt dit nou opgelost?
Optie 1: het probleem verplaatsen naar een andere plek, maar daar zijn teveel kosten aan verbonden, dus gaat niet door. Optie 2: toch ergens op het tropische eiland de boel verbranden, ondanks de resulterende gaswolken. Optie 3, recycling is tot nu toe nog onbekend..

In de middag van de 27ste verlieten we het eiland weer met de boot richting Chumpon om daar vervolgens voor het eerst sinds onze reis met de nachttrein richting Maleisië naar de plaats Butterworth te reizen.

Eenmaal aangekomen op het station vonden we geen mooie NS borden die je precies informeren welke trein wanneer aangekomt, maar een stationchef die in het Thai omroept welke trein het perron nu weer oprijdt! Met enig geluk riep hij het nummer nog in het engels om, maar door het accent in combinatie met de slechte speakers begreep je er alsnog geen snars van.. Gelukkig was daar ook nog de perronchef die telkens na het zien van ons ticket wel of niet onze binnenrijdende trein aanwees en konden we zo uiteindelijk toch nog in de juiste trein stappen en reden we gelukkig niet weer terug naar Bangkok!

De slaaptrein bestond uit aparte eenpersoons bedden die je kon afsluiten met een blauw gordijntje en zo had je dan je eigen wiebelige hokje waar je de nacht in kon doorbrengen. Dit alles was eigenlijk best comfortabel en we werden gewekt met het heerlijke geluid van krijsende kleine kinderen die onder ons lagen. 

Aangekomen in Maleisië viel het op dat alles weer een stuk beter georganiseerd was en alles ook redelijk op tijd ging. Wat ook opviel was dat we in een islamitisch land waren aangekomen en we overal opeens weer gesluierde vrouwen zagen. Maleisië blijkt een hele sterke multiculturele samenleving te zijn van Indiërs, Chinezen en de oorspronkelijke Malay mensen die moslim zijn. Een bonte verzameling die dan ook vele steden typeerde met hun eigen Chinatown, Little India en  de Malay Kampong. 

Als eerste kwamen we dit tegen in Georgetown op het noordwestelijke eiland Penang, een stad vol met koloniale gebouwen en vanwege de multiculturele samenleving ook vol met moskeën, kerken en hindoe tempels met als verschil dat die laatste twee geen luide speakers hadden.. 
Na alles een beetje bekeken te hebben, zijn we ook naar het fort geweest waar de Nederlanders en de Engelsen nog geheerst hebben en liepen we later ook nog langs 'Het Stadhuijs'.

De volgende dag zijn we met een kabeltrein naar de hoogste top van het eiland geweest om van het prachtige uitzicht te genieten. Dit bleek nog lastiger dan gedacht, want om daar te komen hadden we de normale stadsbus gepakt (slechts 0,25 eurocent!). En om alleen al de halte te vinden bleek bijna een onmogelijke opgave.. Die hebben we uiteindelijk gevonden omdat twee jongentjes opeens bij een zwarte paal op de grond zaten, dat was dus de geheime combinatie ;)
De buschauffeur bleek later ook nog de verkeerde halte te hebben aangewezen, dus kwamen we eerst in een grote boedhistische tempel terecht via een overdekte kraampjes-straat waar ze opeens allemaal de Mr. Bean teddybeer, Teddy, verkochten. Ik kon de connectie met Maleisië niet leggen, maar hij bleek opeens overal te koop. Via de tempel dachten we misschien naar de bergtop te kunnen, dat bleek  niet zo en toen we terug wilden lopen was alles opeens voor de helft afgesloten.. Gelukkig konden we nog wel langs de Teddies lopen en na vragen bleek dat we nog een half uur moesten lopen, precies in de richting waar de bus weg reed na onze halte..
Puntje bij paaltje, om er een eind aan te breien en een lang verhaal kort te maken hebben we die dag dus uiteindelijk van het 360 graden uitzicht kunnen genieten!

De volgende bestemming in Maleisië was de Cameron Highlands, waar ons een heerlijke verfrissende koele lucht tegemoet kwam toen we uit de luxe bus uitstapten. Vooral de stoelen waren luxe, omdat er maar drie in de breedte van de bus stonden dus waren ze enorm breed!
In ons plaatsje Tanah Ratah, gingen we als eerste op zoek naar een hostel en ter oriëntatie kregen we een plattegrond mee waar middenin stond 'Unfinished Building'. Ons leek het een beetje raar om alle gebouwen in ontwikkeling op de kaart te zetten, maar na er te hebben langs gelopen snapten we waarom. The Unfinished Building bleek een enorm half afgebouwde betonnen constructie te zijn, overgroeid met mossen en kleine bomen, compleet met een natuurlijke vijver op de begane grond. Later bleek dat het een winkelcentrum had moeten worden, maar door geldgebrek was de bouw stop gezet. Dit gebeurde echter 16 jaar geleden en sindsdien was er niks meer aan veranderd, vandaar dat het als herkenningspunt op de kaart was gekomen. Hierdoor konden we wel het hostel goed vinden en daarna hebben we gelijk een jungle trekking gedaan die je zelf kon volgen. Deze bleek eerst nog prachtig betegeld te zijn langs een enorme waterval, maar na een tijdje veranderde dit in een modderpaadje en werd het voor de vrouwen met burka's helaas niet meer begaanbaar. Gelukkig hadden we onze bergschoenen aan en konden we het pad nog wel verder volgen. We eindigden uiteindelijk in uitgestrekte theeplantages, waar onze route dwars door heen ging. De volgende dag hebben we ook nog een jungle trekking gedaan op de nationale feestdag 'Independence Day'.  Deze route liep over een bergtop en zou je vijf uur bezig houden. De hele route zijn we niemand tegen gekomen en we hadden de jungle voor ons alleen, totdat er opeens iets uit de bomen viel.. Toen we omhoog keken zagen we dat we gezelschap hadden vijf apen! Rustig zaten ze recht voor onze neus te chillen en op bladeren te kauwen. Heel gaaf om ze zo van dichtbij te zien en ook totaal onverwacht!

Via ons hostel hadden we een tour geboekt voor de dag erop. Die bracht ons oa naar theeplantages, de theefabriek en de Mossy Forest. Op de plantage werd ons uitgelegd dat de theebomen kort gehouden werden tot struiken en elke drie weken werden de nieuwe scheutjes eraf gesnoeid. Het nieuwste eerste blaadje was voor de beste kwaliteit thee, daarna volgde het tweede en derde blaadje aan het takje, meer werd er niet gesnoeid. Hoe sterk de blaadjes uiteindelijk gedroogd en gebrand werden zorgde voor groene of zwarte thee, interessant ;) De Mossy Forest was een klein stukje hooggelegen jungle waar extreem veel mossen groeiden tot hoog in de bomen, ook groeiden er bloemen met enorme kelken met een klepje om hem af te sluiten. Onderin lag dan een zoetig sapje om insecten aan te trekken, eenmaal binnen de kelk gaat het klepje dicht en kan het insectje worden verteerd! Een aardbeienplantage stond 's middags op het programma, want dit was de enige plek in Maleisië waar aardbeien werden verbouwd en dat hebben we geweten ook! Alle souvenirshops verkochten namelijk ook maar alles waar een aardbei op stond, van sleutelhangers en speldjes tot slippers en zelfs oorwarmers. Gelukkig konden we de verleiding weerstaan om aardbeien oorwarmers te kopen en lieten we het alleen bij een bakje echte aardbeien. En die smaakten weer heerlijk!